Dysleksja – najczęściej zadawane pytania.

Czy Twoje dziecko ma kłopoty z nauką czytania lub samym czytaniem? Nie potrafi, bądź trudno mu zapamiętać zasady ortograficzne i gramatyczne? Popełnia proste błędy w obliczeniach? Czy kiedy przeglądasz jego zeszyty, to widzisz same koślawe literki, układające się w nieczytelne wyrazy o przekręconym brzmieniu? Zanim zaczniesz zarzucać dziecku lenistwo i niedbalstwo lub co gorsza wpadniesz w panikę, czy aby nie jest opóźnione w rozwoju – zacznij je obserwować. Może się okazać, że Twoje dziecko ma dysleksję. Potwierdzić lub wykluczyć może ją jedynie specjalistyczna diagnoza w poradni psychologiczno – pedagogicznej.

Po czym poznać, że moje dziecko ma dysleksję?

Zacznij dokładnie obserwować swoje dziecko. Porozmawiaj z nauczycielami. Nie każde trudności w nauce muszą oznaczać dysleksję. Jeśli jednak utrzymują się pomimo sumiennej i systematycznej pracy, należy zwrócić się do specjalisty. Zdecydowana większość uczniów , którzy mają trudności w nauce czytania, pisania i liczenia posiada różnego rodzaju deficyty w obrębie analizatora wzrokowego – widzi, ale nie dostrzega, słuchowego czy też kinestetyczno – ruchowego. Dziecko dyslektyczne rozwija się prawidłowo intelektualnie, ale ma problemy z opanowaniem umiejętności czytania, często także i pisania. Nie potrafi pisać liter czy słów, które słyszy, myli litery i wyrazy o podobnym brzmieniu i zapisie np. „p” z „b” czy „d” z „b”, pada-bada; przestawia i opuszcza litery, sylaby lub przekręca końcówki wyrazów. Mały dyslektyk nie lubi czytać – głównie głośno. A ponieważ nie rozumie tego, co czyta, nie opowie treści tekstu. Aby nie być posądzonym o nieuctwo o nieuctwo, zgaduje słowa albo mówi z pamięci już usłyszaną czytankę.

Dla zdefiniowania utrudnień w nabywaniu umiejętności czytania, pisania i liczenia, za które odpowiadają wyżej wymienione analizatory, używa się trzech terminów: dysleksji rozwojowej, dysgrafii, dysortografii i dyskalkulii.

Co to jest dysleksja rozwojowa?

Ujmowana w sposób ścisły, to zaburzenie charakteryzujące się trudnościami w nauce czytania. W szerszym rozumieniu oznacza specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, które nie ustępują pomimo zastosowania powszechnych metod nauczania, korzystnych warunków społecznych i normalnej inteligencji dziecka. Utrudnienia te pojawiają się u uczniów w zakresie jednej lub kilku umiejętności: pisania, czytania, ortografii lub innych form komunikacji pisemnej. Pamiętajmy o tym, że deficyty te są wynikiem zmian w centralnym układzie nerwowym, a nie efektem opóźnień w ogólnym rozwoju. U dzieci w starszym wieku szkolnym trudności z czytaniem częściej zmniejszają się w porównaniu z utrudnieniami w pisaniu. Obserwujmy nasze dzieci, bo wczesne zdiagnozowanie i rozpoczęcie terapii pedagogicznej, ułatwi im nabywanie niezbędnych umiejętności szkolnych.

Czy dysleksja jest dziedziczna?

Skłonności do dysleksji mogą być dziedziczne. Jej przyczyny nie są jednak do końca znane. Wśród uczonych funkcjonują teorie mówiące o mikrouszkodzeniach mózgu, zmianach dziedzicznych w układzie nerwowym, opóźnionym dojrzewaniu. Badania ciągle trwają. Z roku na rok wiemy o dysleksji coraz więcej. Pamiętajmy przede wszystkim o tym, że dysleksję wywołują różne czynniki. Natomiast to, ze jedno lub oboje rodziców to dyslektycy o niczym nie przesądza, powinno zaś zwiększyć naszą czujność.

Czy dysleksja jest uleczalna?

Dysleksja nie jest uleczalna. Wczesne jej rozpoznanie i zdiagnozowanie może ułatwić dzieciom osiągnięcie normalnych i wyższych poziomów uczenia się. Niezbędne są tu właściwe metody, bowiem klasyczne sposoby uczenia się, u dzieci dyslektycznych będą miały działanie szkodliwe. Mogą dodatkowo przyczynić się do utraty poczucia własnej wartości, spowodować frustrację i brak motywacji do pracy. Dlatego tak ważny jest kontakt ze specjalistą, który pomoże w znalezieniu właściwych metod pomocnych w nabywaniu wiedzy i wszelkich umiejętności szkolnych.

Czy dysleksja to choroba?

Dysleksja ma swoje miejsce w światowym rejestrze chorób. Potocznie jednak nie jest tak traktowana, gdyż np. nie leczy się jej farmakologicznie. Dysleksja znacząco wpływa na proces uczenia się, powoduje trudności przede wszystkim w opanowaniu umiejętności czytania, pisania, liczenia. Odpowiadamy na nią poddając uczniów terapii pedagogicznej, która skupia się na usprawnianiu między innymi spostrzegawczości, koordynacji wzrokowej czy grafomotoryki. Chcemy w ten sposób umożliwić dziecku osiąganie sukcesów edukacyjnych, poprawić motywację do nauki i wiarę we własne możliwości.

Jak pomóc dziecku z dysleksją?

Dziecko dyslektyczne pozbawione wsparcia narażone jest na pogłębianie się występujących u niego trudności szkolnych. Może to prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń na tle nerwowym. Zatem jeśli sami widzimy u dziecka niepokojące zachowania, bądź zgłasza je nam nauczyciel, nie możemy ich lekceważyć. Warto zwrócić się do lekarza, by wykluczyć inne schorzenia np. neurologiczne, okulistyczne, laryngologiczne, które także mogą mieć wpływ na trudności szkolne. Kiedy jednak po badaniach przeprowadzonych przez psychologa i pedagoga u dziecka stwierdzona zostaje dysleksja, należy je objąć terapią pedagogiczną. Jak pokazują przykłady Alberta Einsteina, Winstona Churchilla czy Walta Disneya, trudności dyslektyczne można przezwyciężyć. Efekty są tym lepsze, im wcześniej podejmiemy działania terapeutyczne przy jak największym zaangażowaniu rodziców.

Jeśli chcesz sprawdzić czy Twoje dziecko ma dysleksję zarejestruj się na badanie – „Diagnoza trudności szkolnych”